Blogopmaak
Hart getroffen (ja, inderdaad met een t!)
marcel@kookcollegewijchen.nl
Hart getroffen
‘Zonder wrijving, geen glans’. Dit is een van mijn favoriete uitspraken. En niets is minder waar. Als ondernemer moet je soms tegen de stroom inroeien om je doelen te bereiken. Maar nu is er wel heel veel wrijving. De overheid heeft de horeca tot in ieder geval maandag 6 april gesloten. En ik hoor steeds meer mensen om me heen die verwachten dat het langer gaat duren. Wij hopen dat we snel weer de kookstudio in mogen. Want dan kunnen we weer omzet maken en de rekeningen betalen, ons personeel weer laten werken en doen wat ik gaaf vind, workshops geven.
Tegelijkertijd maak ik me zorgen. Om vrienden, familie en personeel. Wat komt er nog en hoe groot is de impact. Ook op de langere termijn. Winkels die sluiten, steeds legere supermarkten en noodverordeningen voor de horeca. Ondanks dat ontstaan er veel mooie initiatieven. Restaurants die gaan bezorgen. Een mooi voorbeeld vind ik thuisbezorgd Wijchen, vijf restaurants die de krachten bundelen. Of de oproep om ouderen te bellen, brieven te schrijven, buurthulp en ga zo maar door.
Het zijn stiekem voor ondernemers ook wel avontuurlijke en uitdagende tijden. Zo ook voor mij. In de afgelopen week heb ik meerdere malen van vrienden en klanten de tip gekregen om ook maaltijden te gaan bezorgen. En steeds moet ik dan uitleggen dat dit niet bij ons bedrijf past. Wij organiseren al jaren kookworkshops voor bedrijven en groepen die bijvoorbeeld iets te vieren hebben. Des te moeilijker was de beslissing om, nog voor de verplichte sluiting, dat weekendtijdelijk dicht te gaan. Want er waren zoveel vragen die we zelf hadden, maar ook van cursisten; gaat de bbq-workshop van zaterdag wel door? Wij komen uit Boxmeer dus is het wel verstandig dat we meedoen met de barbecueworkshop. De beslissing voelde goed omdat wij niet langer onze gasten, ons team en onszelf blootstellen aan een eventuele besmetting en verspreiding van het virus. Verantwoordelijkheid en afstand nemen om zo de koers te bepalen.
En toen die zondag. Dé persconferentie waarin de niet geheel onverwachte mededeling werd gedaan; De horeca moet dicht. Geen activiteiten meer tot 6 april. Als we het dan over wrijving hebben. Onvoorstelbaar hoeveel workshops en cursussen we hebben uitgesteld naar een datum na 6 april. Maar is 6 april wel realistisch? Niemand weet het nog. Misschien moeten we opnieuw workshops uitstellen. Hoe dan ook we zijn aan de slag gegaan en keer op keer krijgen we alleen maar hartverwarmende reacties. Er is niemand die boos wordt. Er is niemand die de aanbetaling terug wil. Iedereen begrijpt de situatie. En toch begint het te knagen. Drie weken geen workshops. Wat nu?
Alvast de agenda vullen met open inschrijvingen voor onze cursussen en barbecueworkshops. En het cursusaanbod verbeteren en uitbreiden zoals Summerschool. Kortom blijven focussen en een duidelijke propositie neerzetten. Blijven doen waar we goed in zijn. Dit levert niet nu direct omzet op, maar wel in de toekomst. Hoe dichtbij of hoe ver die ook zal zijn. Maar als het eenmaal zover is zijn wij er klaar voor. Zodra het sociaal isolement wordt opgeheven kun je weer bij ons terecht om elkaar weer aan het kookeiland te ontmoeten. Bijpraten terwijl je staat te koken met in de ene hand de pollepel en in de andere hand een drankje. Oude bekenden weer zien, nieuwe bekenden ontmoeten. Nu ik dit zo opschrijf realiseer ik weer dat ik een heel mooi beroep heb; mensen samen laten koken en eten onder het genot van een drankje. Dat is waar we goed in zijn en dat is wat we blijven doen.
Tot slot. Hoe komen we dan deze periode door? Door te ondernemen, door creatief te zijn, door het gesprek aan te gaan met je klanten, leveranciers en samenwerkingspartners. Door geduldig te blijven en een stip op de horizon te zetten. En die stip hebben we met een hele dikke stift gezet. Want als het weer mag dan zijn we er. Wij kijken er al naar uit. Tot in de kookstudio. En niet te vergeten, blijf gezond!
Met culinaire groet,
Marcel Weber
Tegelijkertijd maak ik me zorgen. Om vrienden, familie en personeel. Wat komt er nog en hoe groot is de impact. Ook op de langere termijn. Winkels die sluiten, steeds legere supermarkten en noodverordeningen voor de horeca. Ondanks dat ontstaan er veel mooie initiatieven. Restaurants die gaan bezorgen. Een mooi voorbeeld vind ik thuisbezorgd Wijchen, vijf restaurants die de krachten bundelen. Of de oproep om ouderen te bellen, brieven te schrijven, buurthulp en ga zo maar door.
Het zijn stiekem voor ondernemers ook wel avontuurlijke en uitdagende tijden. Zo ook voor mij. In de afgelopen week heb ik meerdere malen van vrienden en klanten de tip gekregen om ook maaltijden te gaan bezorgen. En steeds moet ik dan uitleggen dat dit niet bij ons bedrijf past. Wij organiseren al jaren kookworkshops voor bedrijven en groepen die bijvoorbeeld iets te vieren hebben. Des te moeilijker was de beslissing om, nog voor de verplichte sluiting, dat weekendtijdelijk dicht te gaan. Want er waren zoveel vragen die we zelf hadden, maar ook van cursisten; gaat de bbq-workshop van zaterdag wel door? Wij komen uit Boxmeer dus is het wel verstandig dat we meedoen met de barbecueworkshop. De beslissing voelde goed omdat wij niet langer onze gasten, ons team en onszelf blootstellen aan een eventuele besmetting en verspreiding van het virus. Verantwoordelijkheid en afstand nemen om zo de koers te bepalen.
En toen die zondag. Dé persconferentie waarin de niet geheel onverwachte mededeling werd gedaan; De horeca moet dicht. Geen activiteiten meer tot 6 april. Als we het dan over wrijving hebben. Onvoorstelbaar hoeveel workshops en cursussen we hebben uitgesteld naar een datum na 6 april. Maar is 6 april wel realistisch? Niemand weet het nog. Misschien moeten we opnieuw workshops uitstellen. Hoe dan ook we zijn aan de slag gegaan en keer op keer krijgen we alleen maar hartverwarmende reacties. Er is niemand die boos wordt. Er is niemand die de aanbetaling terug wil. Iedereen begrijpt de situatie. En toch begint het te knagen. Drie weken geen workshops. Wat nu?
Alvast de agenda vullen met open inschrijvingen voor onze cursussen en barbecueworkshops. En het cursusaanbod verbeteren en uitbreiden zoals Summerschool. Kortom blijven focussen en een duidelijke propositie neerzetten. Blijven doen waar we goed in zijn. Dit levert niet nu direct omzet op, maar wel in de toekomst. Hoe dichtbij of hoe ver die ook zal zijn. Maar als het eenmaal zover is zijn wij er klaar voor. Zodra het sociaal isolement wordt opgeheven kun je weer bij ons terecht om elkaar weer aan het kookeiland te ontmoeten. Bijpraten terwijl je staat te koken met in de ene hand de pollepel en in de andere hand een drankje. Oude bekenden weer zien, nieuwe bekenden ontmoeten. Nu ik dit zo opschrijf realiseer ik weer dat ik een heel mooi beroep heb; mensen samen laten koken en eten onder het genot van een drankje. Dat is waar we goed in zijn en dat is wat we blijven doen.
Tot slot. Hoe komen we dan deze periode door? Door te ondernemen, door creatief te zijn, door het gesprek aan te gaan met je klanten, leveranciers en samenwerkingspartners. Door geduldig te blijven en een stip op de horizon te zetten. En die stip hebben we met een hele dikke stift gezet. Want als het weer mag dan zijn we er. Wij kijken er al naar uit. Tot in de kookstudio. En niet te vergeten, blijf gezond!
Met culinaire groet,
Marcel Weber
Vandaag op onze kalender een stukje tekst van, hoe toevallig een van mijn muzikale helden uit mijn jeugd, Frank Boeijen uit ‘Zeg me dat het niet zo is’; Ga je mee vanavond naar ons lievelingsrestaurant, Een tafel voor twee Ik heb gebeld, ze weten er al van En we drinken totdat de zon opkomt En we vergeten De oneerlijkheid van het lot Zeg me dat het niet zo…. Maar het is dus wel zo. We kunnen niet naar ons lievelingsrestaurant. We kunnen niet naar ons favoriete café en we kunnen niet naar de kookstudio voor een heerlijke avond samen koken, eten en lachen. Voor de tweede keer hebben we onze deuren moeten sluiten. Voor hoe lang is nog maar de vraag. Er lijkt hierover veel onduidelijkheid te bestaan, gaat het om 4 weken met een evaluatie na 2 weken om te bekijken of de maatregelen versoepelt kunnen worden. Of gaat het veel langer duren. Net als tijdens de eerste sluiting geen perspectief. Wat in eerste leek op een periode van 3 weken werd uiteindelijk ruim 3 maanden. Gezien de huidige ontwikkelingen vrees ik dat het weer zo lang gaat duren. Is dit dan de oneerlijkheid van het lot, zoals Frank Boeijen zingt. Tijdens de eerste lock down was ik afwisselen boos, teleurgesteld en vooral onzeker over hoe verder. Ik schreef toen dat ik behoefte had aan een stip aan de horizon. Die kwam er niet of werd steeds verplaatst. Ook nu is er de behoefte aan een stip aan de horizon. Maar wie gaat die stip zetten. waarschijnlijk niemand. Er is geen draaiboek voor dit scenario. Er is geen zekerheid over hoe het coronavirus zich gaat gedragen. Zoals er steeds door het kabinet wordt geroepen we navigeren via de achteruitkijkspiegel. Maar als ondernemer moet je juist vooruitkijken, korte en lange termijn doelstellingen formuleren en die omzetten in actie. Maar de afgelopen dagen had ik in aanloop naar de persconferentie van afgelopen dinsdag meer het gevoel dat ik als een konijn in 2 autokoplampen zat te kijken. En ik weet zeker dat vele ondernemers met mij hetzelfde gevoel zullen hebben gehad. Maar ondanks alles moeten we verder en niet in een hoekje gaan zitten treuren. Met alles wat we in de afgelopen periode hebben geleerd gaan we vol gas aan de slag. En ik zet wel weer die punt aan de horizon, ongeacht of het twee, vier weken of nog langer gaat duren. In het laatste deel van het lied zingt Frank Boeijen: We doen net alsof het niet zo is Alsof het niet zo is, Alsof het niet waar is Uiteraard kan ik niet doen alsof corona er niet is. Maar ik kan wel ondernemen alsof corona er niet is. En dat betekent voor mij ondernemen versie 2.0. Doe je mee? Met culinaire groet, Marcel Weber
Trots en blij over de organisatie van een kookworkshop zonder kookstudio!
Over hoe je als ondernemer in coronatijd omgaat met de uitdaging die de verplichte sluiting van de horeca met zich meebrengt.